Op mijn 5e verjaardag kreeg ik van mijn Peetoom een Marklin treinenset kado. Een ovaaltje met een 3 assige tenderlok, rood kipwagentje en bruin lage bakwagentje. Ik denk dat er miljoenen van deze set verkocht zijn. Toen ik ‘s avonds thuis was heeft m’n broer geholpen om de boel op te zetten op zijn tafel en daarna heb ik tot ik in slaap viel zitten kijken naar de ronddraaiende lampjes van de lok. In volle vaart natuurlijk want als iets hard kan moet het ook hard.

Iedere verjaardag en met Sinterklaas stond er niets anders dan Marklin op m’n verlanglijstje. De baan groeide en groeide. Ik kreeg de beschikking over een deel van de zolder met een uitgebreide treinentafel en avond aan avond bouwde ik verder aan mijn eigen wereld. Oude stoom reeds naast modern electrisch en Duits, Zwitsers en Amerikaans materiaal reed allemaal door het station waaronder een zelfgebouwd model van de London Tube reed.

Toen ik als laatste kind het huis uitging besloten mijn ouders kleiner te gaan wonen. De baan werd opgebroken en in dozen ingepakt. De rails zijn sindsdien niet meer uit de doos geweest. Het beleid van Marklin om steeds duurdere kleurvarianten uit te brengen beviel me niet en ik ging op zoek naar iets anders.

En dat werd LGB. In 1994 kocht ik mijn eerste beginset: een Stainz met 2 personenwagons een ovaaltje rails. Al snel volgde er meer wagons en ook loks en rails werden regelmatig aangeschaft. Een simpele baan werd aangelegd in de tuin, langs de zandbak waar mijn zoon als peuter in zat. Waarschijnlijk is hij zo geinfecteerd met LGB want nog steeds helpt hij me graag.

Na de verhuizing naar een groter huis werd een nieuwe baan aangelegd. Geen Madurodam want dat hoeft niet maar wel een flinke rijlengte. De overstap naar digitaal werd gerealiseerd. In 2006 bezocht ik nog met mijn zoon en mijn treinenvriend het 125 jarige jubileum bij LGB, waarbij natuurlijk de nodige zaken werden aangeschaft.

En toen ging LGB over de kop. Lange tijd was er onzekerheid hoe de toekomst uit zou zien. Omdat ik toch verder wilde groeien ben ik zelf gaan bouwen. En dat bevalt erg goed. De modellen die ik maak zijn veelal van messing omdat dit materiaal makkelijk te bewerken is. Het zijn redelijk getrouwe kopieen van het origineel, waarbij altijd de 2-meter regel geldt: op 2 meter afstand moet het er goed uitzien. Geen klinknagels tellen dus, maar wel een goede overall indruk. En vooral om te gebruiken, geen vitrine modellen.

En mijn dochter helpt me ook graag mee. Ze bedient de digitale handy als de beste. En ze is 8 jaar.